Nasze uczennice: Roksana Richert, Małgorzata Woźniak, Aleksandra Brzezińska i Michalina Burczyk wzięły udział w VI Pomorskim Konkursie Poetyckim dla Dzieci i Młodzieży PIÓRNIK 2016 ogłoszonym przez Centrum Kultury w Gdyni. Prezentujemy Wam ich wiersze i liczymy, że będziecie trzymać za nie kciuki.
Roksana Richert – kl. V
Wiosna
Słonko złote świeci,
Idzie piękna Pani.
Wystrzeliły kwiatów pąki.
Wiosna dzwoni w leśne dzwonki.
W termometrach podnosi się rtęć,
To wiosna ma przyjść do nas chęć.
Gdy się wsłuchasz w leśną ciszę,
Tysiąc głosów możesz usłyszeć.
Turkaweczka w lesie grucha,
Szumią drzewa, dzięcioł stuka.
Złota pszczoła leci z brzękiem.
Bocian w górę poszybował,
Tęczę barwnie wymalował.
Obudziła się wiosna tu i tam,
Rozrzuciła kwiatki wszędzie nam.
Po ogrodach, po sadach
Graja ptasie kapele.
Wiosna wędruje po dróżkach
I cuda wyczynia niczym wróżka.
Aleksandra Brzezińska – I gim
Zima
Liści na drzewach nie ma już wcale
Ptaki kierują się na ciepłe kraje
Mróz szczypie w uszy, nosy i ręce
Zima jest piękna – krzyczą
I ja tak twierdzę
Śnieg sypie dniami i nocami
Dzieci po dworze biegają z sankami
Wszędzie jest biało
Śniegu napadało
Dzieci zmarznięte
Ale uśmiechnięte
Lepią bałwany i rzucają śnieżkami
Zimą są także Święta Bożego Narodzenia
A wtedy zgodnie z tradycją
Opłatek do podzielenia
Wszyscy składają sobie życzenia
Z uśmiechem na twarzach
Innych szczęściem darzą
Małgorzata Woźniak – I gim
Tęcza
Taka piękna tęcza
Tęcza kolorowa
Taka duża i wesoła
Po deszczu nas rozwesela
Smutek na radość nam zamienia
Najpierw czerwona potem pomarańczowa
Wszystko się zmienia
Nawet marzenia
Wszyscy pamiętajcie
O kolorowej mozaice
Michalina Burczyk – II gim
Oni i ja
Widzę drzewo,
patrzę jak promienie słońca biją się
o miejsce między gromadą liści.
Obserwuję kruki latające nad głowami
niczym zwiastuny śmierci.
Widzę też ślepotę.
Ślepotę ludzi spieszących do szarych budynków.
Nie widzą oni drzew, ptaków.
Nie widzą żadnej pięknej rzeczy w otaczającym ich świecie.
Nie patrzą na to
co teraz tylko na później.
Żyją,
a jednocześnie ich nie ma.
Myślą: co będzie jeżeli..?
Rozumieją wszystko i nie rozumieją nic.
A przecież….
Ta chwila jest jedna i nią trzeba żyć.